Hiep hiep hoera!

zondag 2 augustus 2015 Passau – Engelhartszell an der Donau

Rianne is jarig. Natuurlijk is Bob om 00:00:01 uur de eerste om Rianne te feliciteren. In de loop van de ochtend stromen via Facebook en Whatsapp de felicitaties binnen. Wij ontbijten droog. Als wij het hotel verlaten, regent het. Dat blijft zo de hele ochtend. Wij dwalen met de fiets aan de hand door de stad. Over de heuvel heen die de oevers van de Donau en de Inn van elkaar scheidt. Over het Domplein, het hoogste punt van de stad. En weer naar beneden, naar het Rathaus en vandaar over het voetgangerspad langs de Dreiflüsseeck. Hier vloeien drie rivieren in elkaar: de Donau, de Inn en de Ilz. De Ilz is de kleinste van de drie. Wij kijken met enige verbazing naar de snelheid waarmee het water van de Inn zich naar de Donau begeeft.

Passau is een prachtige stad. Het centrum ziet er goed onderhouden uit en veel middeleeuwse gebouwen zijn hier bewaard gebleven. Door de wirwar van straatjes, hellingen, poorten, pleinen en pleintjes en de drukte van de vele toeristen die er zijn, is het weldadig om hier rond te dwalen. Ook al zijn op zondag de winkels gesloten.

In de Altstadt zijn twee Bäckereien/Konditoreien open. Bij de grootste van de twee drinken wij koffie. Om haar verjaardag te vieren trakteert Rianne op heerlijke Torte. Nog één keer gaan wij naar het Domplein omhoog en vandaar aan de Donau-zijde weer naar beneden.

Om half vier is het droog. Vrijwel alle fietsers zijn inmiddels uit Passau vertrokken, op weg naar Wenen. Hotelkamers en Zimmers Frei in overvloed te krijgen. Als bijna laatste fietsers rijden wij over de brug de stad uit. Nog één keer kijken wij achterom naar de stad. Van deze kant van het water hebben wij een mooi zicht op de oude stad met zijn prachtige torens.

Voor een deel gaat de route over een fietspad naast een Bundesweg. Verderop rijden wij over een rustige asfaltweg zonder fietspad. In de kasteeltuin van Obernzell eten wij ons dagelijkse lunchbroodje. Wij gunnen ons niet de tijd om in het museum in het kasteel te kijken naar het zeldzame zwarte serviesgoed en Nymphenburgporcelein.

Zes kilometer verder komen wij bij de Jochenstein waterkrachtcentrale. Vijftig jaar geleden werd deze door de twee buurlanden gezamenlijk gebouwd. Twee grote sluizen en een 400 meter lange stuwdam reguleren en benutten de immense waterhoeveelheden.

Gemiddeld stroomt hier 1420 m3 per seconde door de rivier. De minste hoeveelheid die hier sinds met meten werd begonnen, doorheen stroomde, was 360 m3 per seconde, de grootste hoeveelheid was 9200 m3 per seconde.

Midden in de rivier steekt bij deze waterkrachtcentrale een kleine rots boven het water uit. Daarop een klein kapelletje. Aan de wal zit de bekoorlijke waternimf Isa. Oude sagen verhalen dat zij in het donkere water aan de voet van de rots leeft. Zoals zij daar zit doet zij denken aan de Lorelei en aan de zeemeermin in Kopenhagen.

De dicht beboste berghellingen komen tot aan de Donau. Een minuscuul klein bergbeekje vormt de grens tussen de Duitsland en Oostenrijk. Alleen het fietspad vormt een doorgaande route aan deze kant van het water. Tussen 6 uur ’s ochtends en 10 uur ’s avonds mogen wij van deze ‘Schmuggelweg’ gebruik maken. Wat er in de duistere uren tussen 10 en 6 uur langs dit pad wordt vervoerd, kunnen wij alleen maar raden.

Aan de overzijde van de Donau ligt het lieflijke dorp Engelhartszell. Met een klein, romantisch pontje steken wij over. Er is een hotel-restaurant, een gewoon restaurant en een pizzeria.

In het hotel hebben wij een kamer gereserveerd. Deze is een beetje royaal uitgevallen. Zeker negen meter lang en 5 meter breed. Drie ramen, alle drie met uitzicht op de Donau. Van ons mocht het wat minder zijn, maar het is wel een passende ruimte op deze speciale dag. Bij ons hotel drinken wij een echt Trappistenbiertje, gebrouwen in het plaatselijke Stiftskloster. Ter gelegenheid van Riannes verjaardag organiseren wij een tweegangen walking dinner. Het hoofdgerecht op het terras van ons hotel, het dessert en de koffie 500 meter verderop in de Biergarten van de pizzeria. Rianne bestelt twee heisse Liebe.

In de loop van de avond varen verschillende cruiseboten stroomafwaarts over de Donau. Om tien uur meert een van deze boten pal voor ons hotel af. De passagiers mogen aan wal. In het donker gaan zij het dorp verkennen. Door een open raam van onze kamer horen wij ook Nederlands spreken. Een kwartier later is het weer stil op straat. Zijn alle passagiers al weer aan boord of zijn zij elders in het dorp naar een speciale activiteit waar wij geen weet van hebben?

Om kwart voor elf arriveert er nog een cruiseschip uit Passau. Rakelings langs de afgemeerde boot draait het schip 180 graden en meert met de boeg in de richting Passau af voor ons hotel. Vreemd dat deze schepen hier afmeren, terwijl zij zelf alle logies- en restauratiemogelijkheden aan boord hebben. Of gaat het morgenvroeg erg druk worden in de Stiftskirche, het Stiftskloster en de aanpalende Trappistenbierbrouwerij?

Vandaag 34 km gefietst.

Totaal 1413 km.