Gruss Gott

vrijdag 31 juli 2015 Wörth an der Donau – Deggendorf

Hoe verder wij in Beieren doordringen, hoe vaker wij begroet worden met ‘Gruss Gott’ in plaats van met ‘Goedendag’. Af en toe afgewisseld met ‘Hallo’.  Godsdienst speelt sowieso een belangrijke rol. In alle dorpen en steden van Duitsland waar wij  doorheen gekomen zijn, worden wij onthaald met uitbundig klokgelui. In elk geval om de kwartieren en de uren aan te geven. Bij de hele uren klinkt eerst een lichtere klok; daarna volgen met een zwaarder klok de slagen al naar gelang het aantal uren dat wordt afgeteld. Vaak is er ook een uitbundig klokgelui om op te roepen tot aanwezigheid bij een kerkelijke viering. Zijn er meer kerktorens, dan luiden de klokken zelden gelijk, meestal na elkaar.

Ook op een andere manier onderscheidt Beieren zich van andere regio’s in het land. Op verschillende plaatsen komen wij in restaurants of in Biergartens waar alle tafels bezet zijn. In deze regio is het dan heel gebruikelijk dat je hetzij zelf bij andere gasten aanschuift, hetzij door de serveerder/serveerster bij andere gaste wordt geplaatst. Dat levert vaak interessante gesprekken op.

Een opmerkelijk verschil met Nederland is het gedrag van honden en hun bazen langs de weg. In Nederland rent een loslopende hond je enthousiast tegemoet, begint uitbundig te likken tot je broek volledig stomerijgeschikt is gemaakt. De baas of bazin lacht zich een breuk en roept lachend: ‘Hij doet niks!’ Nee, inderdaad, hij heeft het al gedaan.

In Duitsland neemt de baas of bazin de hond onmiddellijk bij zich, zodra een fietser of voetganger nadert. De hond moet zitten of dicht tegen de baas/bazin aanlopen, totdat de tegenligger is gepasseerd. Zelfs wanneer een paar bejaarde hondeneigenaren zo druk met elkaar in gesprek zijn, dat zij even vergeten dat hun honden loslopen, zijn de beesten in de loop der jaren zo gedisciplineerd opgevoed dat zij uit zichzelf al voor de passant ruim baan maken.

In het hotel in Wörth zijn wij de laatste ontbijtgasten. De eieren zijn op maar voor ons worden er nog twee gekookt. Wij hebben vergeten om te vragen ze hard te koken. Voordat wij het op ons broodje kunnen leggen, druipt het eigeel van onze vingers.

Tien kilometer buiten Wörth komen wij in Pondorf. Hier eindigt het brede asfaltfietspad bij de dijk langs de Donau. Als gravelweg gaat het op de dijk verder. De rivier maakt hier een U-bocht. Wij stappen af om van de vergezichten te genieten. En van de zon, de blauwe lucht met schapenwolkjes, de stilte. Rianne hurkt boven aan de dijk om een foto van de rivier te maken. Bob maakt een foto van Rianne.

Rianne ziet beneden aan de oevers van de Donau een paar gele bloemen staan. Mooi als voorgrond voor een foto. Voorzichtig daalt zij af en maakt de gewenste foto. Bob maakt van boven op de dijk een foto van Rianne die beneden bij het water een foto maakt.

Rianne wenkt Bob en hij daalt voorzichtig langs de dijkhelling naar beneden. Een kleine misstap in zijn nog prille leven is direct fataal. Hij stapt in een kleine kuil, verliest zijn evenwicht. Als een dunne ton rolt hij zijdelings naar beneden. Nog juist voor de rand van het water komt hij tot stilstand. Geen breuken. Geen ernstige verwondingen. Alleen een paar schaafwondjes aan zijn rechterknie. Rianne maakt de knie liefderijk schoon. Zijn fototoestel is nog intact.

Rond het middaguur komen wij in Straubing. Een grote kermis wordt opgebouwd, want volgende week zijn er zomerfeesten. Het stadshart is adembenemend mooi. Een lange brede markt. Een schitterende toren midden op het langgerekte plein. Aan weerszijden in goed bewaard gebleven middeleeuwse panden winkels, restaurants, ijssalons. Alle panden zitten goed in de witte of pastelkleurige verf. Op de middenstrook van de markt zijn veel terrasjes gemaakt. De stoelen zijn behoorlijk bezet. Op het terras van een Eiscafé zoeken wij een plekje. Wij nemen de tijd om alle gevels in onze directe omgeving te bewonderen. En om intussen van een heerlijke Waldfrüchten yoghurt-ijs-combinatie te genieten.

Wij verkennen ook nog even de andere helft van het marktplein. Er is een kleine markt met verse groenten en fruit. Ook aan deze kant van de toren zijn de gevels van de aangrenzende panden prachtig. Nog meer trapgevels dan aan de andere kant van de markt.

Na de middag voert de Donau Radweg ons verder in oostelijke richting. Rechts van ons ligt de Donau. Aan de drie andere zijden van ons ligt in de verte het Beierse Woud in een wijde boog om ons heen.

Aan het eind van de middag rijden wij Deggendorf binnen. Het centrum van deze plaats doet ons onmiddellijk aan Straubing denken. Ook hier een langgerekt marktplein, in tweeën gedeeld door een prachtige toren. Hier wat minder terrasjes, maar de meeste wel goed bezet. Wij eten in de Biergarten van een hotel aan het marktplein. Vanaf ons tafeltje hebben wij zicht op de vierhoekige toren midden op het plein. Na het invallen van de duisternis prachtig verlicht. Het is een mooie zomeravond.

Vandaag 69 km gefietst.

Totaal 1317 km.