Een dag met contrasten

dinsdag 21 juli 2015 Frankfurt am Main – Aschaffenburg

Zo verschrikkelijk als Mainz was, zo druk en gezellig is Frankfurt. Als je één keer met de fiets door de stad hebt gereden, heb je het gevoel dat je overal zonder verdwalen terug kunt komen. Zowel in de omgeving van de Hauptbahnhof als in het oude centrum is het een drukte van belang en ook elders is er geen straat zonder mensen. Natuurlijk mede doordat wij hier rond de middagpauze van veel mensen door de stad fietsen, het mooi weer is en er ook veel toeristen zijn.

Onze bagage laten wij nog even in het hotel. Bob brengt de fietsen een voor een in de lift naar beneden. Rechtopstaand op het achterwiel en met het voorwiel hoog tegen de spiegel aangedrukt kan Bob met één fiets tegelijk naar beneden.

Samen fietsen wij wat door de financiële wijk met zijn moderne hoge gebouwen. Het Eurosymbool en de bijbehorende twaalf sterren zijn met het oog op onze komst veertien dagen geleden gedemonteerd, glanzend opgepoetst en weer op hun plaats gebracht. Draghi verzekert ons nog eens dat wij voldoende Euro’s in de centrale Europese pot mogen stoppen. Als hij dan nog tekort komt, drukt hij er wel enkele bij.

De dubbele toren van het hoofdkwartier van de Deutsche Bank staat er nog even glimmend en strak gewassen bij als 27 jaar geleden toen Bob daar in het kader van een zakenreis op bezoek was.  De Commerzbank heeft, mede door een klein smal torentje en een telecom-mast het hoogste gebouw in de wijk. Ook deze toren met veel glas staat te glimmen in de ochtendzon.

Met enig gedraai leidt onze fietscomputer ons naar een wijk in het noordoosten van de stad. Hier staat in de Ganghoferstraβe 24 het geboortehuis van Anne Frank. Nu is het een dubbel MehrFamilienHaus. Of het dat ook 75 jaar geleden was, weten wij niet. Een grote plaquette op de voorgevel vertelt de belangstellende passant dat hier Anne Frank is geboren.

Terug bij het hotel halen wij onze fietstassen naar beneden en checken uit. In een bijna rechte lijn fietsen wij naar de Römerberg, het hart van de oude binnenstad. Het plein wordt omzoomd door prachtige vakwerkhuizen. Het mooiste van deze is het oude Rathaus dat nu als trouwzaal wordt gebuikt. Het is een komen en gaan van trouwlustigen en hun familie. Elk kwartier gaat er wel weer een groep naar binnen of komt naar buiten of staat foto’s te maken voor de gevel van het majesteitelijke pand, of consumeren een zelf meegebracht drankje en hapje bij de wit beklede statafels aan de zijkant van de voorgevel.

Tussen de Rómerberg en de Dom zijn in de jaren veertig van vorige eeuw de restanten van een Romeins badhuis opgegraven. Wij zien er niets van terug, want hier wordt momenteel flink gebouwd.

De Dom zelf staat nogal ingeklemd tussen andere gebouwen. Grote pleinen erom heen, zoals je die in andere steden ziet, zijn hier niet. Er is gewoekerd met de ruimte. Wij keren terug naar de Römerberg en drinken daar een kop koffie. Dan verlaten wij om één uur de stad en fietsen over de Limes route stroomopwaarts langs de Main. Voorbij Offenbach en Mühlheim am Main laten wij het stedelijk gebied weer achter ons. De Limesroute valt hier samen met de Mainradweg. Links van ons de Main, rechts van ons lieflijke dorpjes, graanvelden en maísvelden.

Steinheim is ongeveer halverwege onze dagetappe. Een klein sfeervol stadje, maar heel stil en bijna verlaten. Rianne ontdekt hier weer een Eiscafé. Goed voor een rustmoment op het zonovergoten terras. Fietsen bij dertig graden Celsius vereist nu eenmaal een aangepaste ravitaillering. Het meisje in het Eiscafé werkt hier alleen maar en kan ons niet vertellen waar het plaatselijke kasteel is. Wij ontdekken het twee straten verderop.

In Seligenstad dwalen wij wat over de markt en door de prachtige straatjes. Wij worden overweldigd door de vele fraaie vakwerkhuizen in deze stad met een oud paleis. De naam van de stad ontstond toen pelgrims deze plaats Saligunstat gingen noemen. Volgens de overlevering zouden relikwieën van de vroeg-christelijk Romeinse martelaren Martinus en Petrus naar deze stad zijn overgebracht. Boven het graf werden in de negende eeuw een Benedictijner klooster en een grote bedevaartskerk gebouwd.

In Selingen steken wij met een kleine veerboot de Main over. Aan de andere kant fietsen wij verder langs de Main. Het kan verbeelding zijn, maar wij vinden het landschap direct heel anders. Kleinere percelen grond, meer appelbomen in plaats van de kersen en zwetsen-bomen uit Rijnland-Pfalz. Meer onkruid tussen de gewassen dan in de gebieden waar wij eerder doorheen kwamen. Ook stroken onontgonnen gras. Wij zijn in Beieren.

Vanaf een afstand zien wij het imposante slot van Aschaffenburg. Hoe dichter wij het stadje komen, hoe mooier het slot wordt. Om kwart voor acht s avonds vinden wij nog met moeite een overnachtingsplaats in een hotel. De mooiste kamer. De laatste kamer. Een kamer ensuite met een massagedouche en stoomcabine. Wij kunnen hier niet mee overweg, hebben er geen tijd voor en nemen een recht-toe-recht-aan-douche. Wij vinden in de stad nog een terrasje waar wij ons met een koolhydraatrijke maaltijd voorbereiden op onze eerste klimmetjes morgen. De dag sluiten wij af met een wandeling door Aschaffenburg, langs de verlichte kerk, langs het verlichte slot en door de inmiddels vrij stille binnenstad.

Vandaag 75 km gefietst.