Van Rhein naar Main

maandag 20 juli 2015 Mainz – Frankfurt am Main

Wat een verschrikkelijke stad is Mainz. Een onoverzichtelijk stratenplan, voetgangersgebieden die onoverzichtelijk en schijnbaar zonder plan zijn ingericht. Zelfs de fietscomputer wordt er horendol van. Als je een bestemming intoetst, wijst hij je alle kanten op, geeft tegenstrijdige instructies en brengt je via een grote omweg op de gewenste plaats.

De plattegrond die het hotel beschikbaar stelt, bevat wel de straatnamen, maar geeft geen aanwijzing over bezienswaardigheden. De kaart van Mainz in ons routeboek geeft wel de Romeinse bezienswaardigheden aan maar geen straatnamen erbij. Alleen door vergelijking van de twee kaarten onderling komen wij hier en daar waar wij willen zijn. De gemeente Mainz is ook niet erg trots op zijn oudheidkundige schatten. Terwijl de meeste steden op bijna elke hoek van de straat een bordje hebben staan met verwijzing naar de bezienswaardigheden in de stad, ontbreekt zo’n voorziening hier vrijwel geheel.

In het hotel wachten wij op de lichte motregen die gaat komen. De motregen wacht op ons. Het is nog droog als wij om half elf onze tassen aan onze fietsen hangen. Zodra zij op hun plaats zitten, begint het te regenen. In de druilerige neerslag fietsen wij langs Heiliggeist, waar wij gisteravond gegeten hebben. Nu zien wij pas dat het restaurant in en bij een voormalige kerk is gevestigd.

Wij rijden moeizaam naar boven naar de Citadel. Midden in de Citadel staat een massieve steenklomp: de Drusussteen, een gedenkteken van de Romeinen voor de veldheer die op een van Elbeveldtocht om het leven kwam.

Terug beneden in de stad fietsen wij naar station Mainz-Zuid. Wij lopen door de traverse naar de achterkant van het station en kunnen daar op het laatste perron door een dikke laag glas naar een Romeins amfitheater kijken. De half ronde vormen van de tribunes zijn goed herkenbaar, maar verder is er niets te zien. Alle treden en zitplaatsen zijn met multiplexplaten weggewerkt. Waardeloos.

Met heel veel zoeken en dwalen komen wij bij de Römerpassage. In dit overdekte winkelcentrum vinden wij met enig zoeken een pand waarin wij kunnen afdalen naar een ondergrondse ruimte. Hier bevinden zich de fundamenten van een Romeinse Isis-tempel, blootgelegd bij de bouw van het winkelcentrum. Langs de wanden staan kleine voorwerpen, bij de opgravingen gevonden. Diaprojecties en geluid vertellen de geschiedenis van de tempel. Het geheel is sfeervol verlicht.

Rianne zegt tegen de vrijwilligsters die hier werken, dat de Isis-tempel maar moeilijk te vinden is. De dames beamen dit. Als vrijwilligers doen zij hun best om de vindbaarheid te vergroten, maar zij mogen geen grote reclameborden gebruiken en de gemeente doet niets aan de bewegwijzering.

Op naar de volgende bezienswaardigheid. De Jupiterzuil blijkt niet te staan waar wij hem zoeken en is bovendien een replica van de originele. Overslaan dus maar. Het Landesmuseum is op maandag gesloten, het Romeinse aquaduct is te ver weg. Wij hebben er genoeg van en gaan bij de Dom een kop koffie drinken. Daar moeten wij weer veel te lang op wachten. Gelukkig is de motregen inmiddels gestopt.

Om half twee fietsen wij de stad uit. Aan de overzijde van de Rijn eten wij op een bankje bij het Castellum ons lunchbroodje op. Een laatste blik op de Rijn. Voor ons vaart een grote boot met enkele tientallen containers onder de brug door. Dan verlaten wij de rivier die vanaf Nederland ons heeft begeleid en gaan wij verder over een fietspad langs de Main.

Een paar kilometer voor Frankfurt raken wij van de route af en weten wij niet goed, hoe verder. Gelukkig brengt de fietscomputer uitkomst. Met enige tussentijds herberekenen van de route leidt deze ons over enkele viaducten en zandpaadjes voorbij en over een kruispunt van zesbaans autowegen. Uiteindelijk komen wij weer op de fietsroute R3 en daarmee op onze Limusroute.

Over een fiets-loopbrug rijden wij Frankfurt binnen. Wat een verademing. De stad met zijn hoge kantoorgebouwen ademt meteen al een sfeer van gezelligheid.

Vlakbij het Hauptbahnhof vinden wij een Ibishotel, waar wij onze fietsen mee naar onze slaapkamer mogen nemen. Dat doen wij niet. Maar wel zetten wij de fietsen op de gang van de vierde verdieping op slot, met kettingen aan elkaar vastgelegd.

Vandaag 52 km gefietst.