The ‘wet season’ komt eraan

Vrijdag 16 september 2016

De termietenheuvels van 4 meter hoogte zien wij alleen in de eerste kilometers na Mary River Roadhouse. Daarna zijn er alleen nog kleine heuveltjes, nog niet tot kniehoogte. Het landschap verandert nu ook snel en krijgt steeds meer een tropisch karakter. De bomen in het grote bos staan dichter op elkaar en er groeien ook veel palmbomen tussen. Vreemd genoeg is er nog wel wat verdord lang gras, maar er is ook veel fris groen gras. Ook de bladeren van de loofbomen lijken hier frisser dan die wij in de Kimberley hebben gezien. Een paar dagen geleden heeft het hier nog flink geregend. Misschien is daardoor alle stof van de bladeren afgespoeld.

Cooinda is geen dorp. Het is alleen maar een resort met hotelaccommodatie, bungalowtjes en kampeermogelijkheden. Het is wel het startpunt van veel excursies. Naar watervallen, over het water voor het kijken naar de vele vogelsoorten, voor helikoptervluchten, tochten met een 4-wheel drive, bustochten. Het hoogseizoen is voorbij. De chauffeur voor de tours naar de watervallen is terug naar zijn huis in Queensland. Vandaag dus geen watervallen. De tours over de weg zijn vanmorgen al vroeg vertrokken. Vandaag dus geen tours over de weg. In een helikoptervlucht hebben wij vandaag niet zoveel zin. In het water liggen twee boten te wachten om toeristen van de vele watervogels te laten genieten. Het vaarseizoen is voorbij. Vandaag dus geen tour te water. Een paar dagen geleden heeft het flink geregend. De zoutwaterkrokodillen hebben zich flink verspreid door de Wetlands. Vandaag dus geen wandeling door de Wetlands.

Blijft over een wandeling over een metalen looppad. Een halve meter boven het lange natte groene gras. Het pas is een paar honderd meter lang. Toch nog genoeg om een hele kolonie witte vogels te zien neerdalen in de toppen van drie bomen. Het lijken silly galah’s. Een bevriende vogelkenner uit Nederland laat ons weten dat het een papegaaiensoort is.

Op afstand staat een grote, slanke witte vogel met lange snavel. De vorm van een reiger, maar slanker. Net als een reiger staat hij doodstil, kijkt geconcentreerd om op het juiste moment zijn prooi te pakken te nemen. Om hem heen zoeken enkele vogels die het midden houden tussen rotganzen en eenden, in de modder naar voedsel. Op een boomtak zit een grote zwart-bruine vogel zijn veren te poetsen.

Heel fraai opgezet is het museum over de aboriginal-cultuur. Het gebouw heeft de vorm van een grote schildpad. Binnen is op panelen en met tal van voorwerpen zichtbaar gemaakt, hoe de Jawoyns al 50000 jaar in dit gebied leven. In een aparte bijdrage volgt meer informatie over het leven en de cultuur van de aboriginals.

In Jabiru boeken wij een tour voor morgen naar Arnhemland. Een gebied met een Nederlandse naam. Een aantal jaren geleden weer aan de Jawoyns terug gegeven. Morgen maken wij intensiever kennis met de Jawoyn-cultuur. Het stadscentrum bestaat uit een winkelcentrum met een postkantoor, een supermarkt, een (buiten het hoogseizoen gesloten) boekingskantoor voor tours in de regio, een kinderdagverblijf. Er is een Mercure-hotel, gebouwd in de vorm van een grote krokodil. De grote golfbaan ligt er verlaten bij.

Aan het eind van de middag pakken donkere wolken zich boven de camping samen. Het begint te waaien. Een kolonie witte galahs vliegt met veel misbaar heen en weer, op zoek naar een schuilplaats. Rianne vliegt met evenveel misbaar uit het zwembad omhoog, want zij moet de was nog binnenhalen. Een korte tropische regenbui stort zich boven de camping uit. Er is wat onweer bij, maar niet verontrustend. Alles koelt een paar graden af. Een verademing.

Van de receptie hebben wij een papiertje gekregen waaruit blijkt dat wij tot zondag op de camping verblijven. Daardoor kunnen wij aan de bar een biertje kopen. In Jabiru alleen mogelijk op de campings en in het hotel. Alleen voor gasten, die aantonen dat zij er rechtmatig verblijven.