Weer thuis

Zaterdag 19 november 2016

In Singapore gaan wij door een sluis het gebouw van de luchthaven binnen. Door de naastgelegen sluis moeten wij een half uur later weer terug het vliegtuig in. In tien minuten moeten wij drie keer ons paspoort en de boardingpass laten zien. Wel wat veel van het goede.

Opnieuw moet alle handbagage door de scan. En wijzelf ook. Bij de bodyscan piept het poortje. Ook onze bergschoenen moeten uit en door de bagagescan. Nu piept bij mij het poortje niet meer. Bij Rianne wel. Dus komt er ook nog een handscanner aan te pas. Enkele jaren geleden heeft Rianne bij een valpartij op het ijs haar pols gebroken. Het metalen plaatje dat nu haar botten bij elkaar houdt, heeft de alarmbellen laten rinkelen.

Om één uur ’s nachts plaatselijke tijd stijgen wij weer op. In bijna 14 uur vliegen wij zonder verder oponthoud en zonder turbulentie of andere problemen naar Amsterdam. Rianne slaapt nauwelijks, ik hooguit een uur of drie. Om 7:45 Nederlandse tijd landen wij op Schiphol Airport. Een uur eerder zijn dochter Ilse en haar partner Alexander via New York uit Salt Lake City aangekomen. Drie uur na ons landt dochter Judith, terug uit Brazilië. Heel bijzonder om te beseffen dat ons gezin na meer dan drie maanden op een en dezelfde dag vanuit verschillende tijdzones en vanuit verschillende continenten weer bij elkaar komt: Denpasar, New York, Sao Paolo, Utrecht, Kampen.

Als wij na het ophalen van onze bagage naar buiten komen staan daar drie van onze kinderen met hun partners en vijf kleinkinderen. Ilse en Alexander, Irene en Maarten met Iris, Thijs en Roos, Bob en Sarah met Sem en Melle. Het weerzien is hartverwarmend. Ontroerend. Geweldig. Even vergeten wij dat andere reizigers ook naar buiten komen en door onze familiehaag heen verder de hal in willen.

Wij gaan allemaal naar ons huis. Maarten en Bob halen de nodige boodschappen in huis voor een lunch voor het hele gezin. Ilse en Alexander rijden nog een keer terug naar Schiphol om Judith op te halen. Dan zijn wij weer helemaal compleet. Een paar uur blijven wij bij elkaar om verhalen uit te wisselen. Aan het einde van de middag en het begin van de avond gaat iedereen weer naar huis. Ilse en Alexander brengen Judith en ons naar Leiden. Wij halen onze auto’s op die op het dak van Judiths woontoren geparkeerd stonden en doen boodschappen. Om acht uur liggen Rianne en ik in bed. Sinds wij vrijdagochtend wakker werden, zijn wij 45 uur achter elkaar op geweest. Tijdens onze vlucht naar Amsterdam slechts een klein beetje geslapen. Nu slapen wij de klok rond tot de zondagochtend acht uur.