Op weg naar een nieuwe tijd

Donderdag 13 oktober 2016

Het stadscentrum van Adelaide is vrij compact, maar brede uitvalswegen leiden naar de voorsteden die met veel laagbouw ruimer zijn opgezet. Over een van deze wegen rijden wij naar Glenelg, een badplaats aan de Golf St Vincent. Een directe tramlijn verbindt deze plaats met de hoofdstad van Zuid-Australië. Direct langs de kust staan hotels en appartementencomplexen. Op het strand zijn graafmachines bezig hopen wit zand over te verspreiden. Vlak bij het strand staat een groot gebouw met een binnenzwembad. Waterglijbanen in de vorm van buisspiralen gaan naar buiten en weer naar binnen. Een goed dagverblijf voor minder zonnige dagen. De winkelstraat heeft winkels die je in elke badplaats kunt verwachten. Voor de zomer moet Glenelg in gereedheid worden gebracht om een stroom vakantiegangers en dagjesmensen te ontvangen.

Over een weg parallel aan de kust rijden wij naar het noordelijker gelegen Port Adelaide. Er staat een oude vuurtoren en er zijn enkele gebouwen uit de tweede helft van de 19e en het begin van de 20e eeuw. Aardig om te zien. Niet aardig genoeg om er lang te vertoeven. Wij rijden weer terug naar Adelaide zelf.

Het vliegveld van Adelaide ligt vlak bij de stad. Toestellen zetten de daling voor de landing al boven de stad in. Het rondje dat wij vanochtend hebben gereden, was in feite ook een rondje om het vliegveld. Het ligt helemaal ingekapseld tussen de bebouwing van de aaneengeregen voorstadjes.

Over het South Terrace rijden wij het centrum voorbij en verder in oostelijke richting. Een nieuwe autosnelweg doorsnijdt de bergen ten oosten van de stad. Kilometers verder verandert de weg in een gewone vierbaans  en later tweebaans autoweg. De Dukes Highway, die later overgaat in de Western Highway. De Adelaide-Melbourne Railway loopt vlak naast onze weg en blijft dit tot Nhill in Victoria doen.

Na de bergen rijden wij door een landschap van weilanden. Bomen staan in en langs de grasvlakten. Ons valt op dat de kruinen er niet gezond uitzien. Het is hier nog maar voorjaar maar veel boomkruinen hebben al een duidelijk bruine gloed van verdorde bladeren. Vreemd, vooral omdat hier de laatste tijd toch wel wat regen is gevallen en het gras er fris groen voorstaat. Maar misschien is voor eucalyptussen teveel regen juist niet goed.

Aan de kleur van de boomkruinen verandert niet veel, maar de weidegronden gaan over in korenvelden. Uitgestrekte velden rijgen zich aaneen. Hier lijkt de graanschuur van Australië te zijn, op zijn minst van Zuid-Australië.

Bij Bordertown vinden wij een camping. De naam van de plaats zegt het al. Het is de laatste plaats voor de grens met Victoria. We hebben heel beperkt internet van onze camper. Op Radio Bordertown klinkt mooie country and western muziek. Voor het laatst genieten wij ervan dat het tijdverschil met Nederland ‘slechts’ 8,5 uur is. Morgen wordt het verschil weer een half uur groter.