De vierde kust

Donderdag 10 november 2016

Zoals elke dag gaan wij met de bus naar de stad. Bij Circular Quai nemen wij de bus naar Bondi Beach. Een badplaats aan de Grote of Stille Oceaan. De westkust Van Perth tot Derby langs de Indische Oceaan, bij Darwin even tippen aan de noordkust bij de Timorzee, over de Great Ocean Road langs de zuidkust bij de Zuidelijke Oceaan. Nu voor ons de vierde kust van Australië, langs de Stille Oceaan.

Door stedelijke bebouwing vastgegroeid aan de stad. Het strand heeft mooi wit zand. Het is nog vroeg in het seizoen, maar er zijn toch al een paar honderd mensen aan het zonnen. Enkele tientallen mensen liggen in het water. Zij wachten op een golf die komt aanrollen. De kustlijn heeft hier een licht gekromde vorm. Een ideale plaats om te gaan golfsurfen. Alleen niet voor ons. Wij komen om te wandelen. Hier begint de East Coastal Walkway, een wandeling van 6 km langs de kust van Australië. De route is gedeeltelijk geasfalteerd. Voor een ander deel is het een plankenpad. Hier en daar trappen. Een enkele keer over wat rotsen. Het is een populair wandeltraject. Voor zover het als ‘moeilijk’ is aangeduid heeft dat hooguit te maken met een paar lange trappen die wij op of af moeten. Maar het pad is goed begaanbaar. Een populair traject met een begin- en een eindpunt met een goede busverbinding.

Het aantrekkelijke van deze wandeling ligt vooral in de mooie uitzichten. Zowel naar voren als naar achter. Prachtige gele en grijze zandkliffen. Zwart-grijze rotsen, witte branding in het blauwe en groene water van de oceaan. Mooie zandstranden. En door de kleine baaien en uitstekende rotspartijen een heel fotogenieke kust. Bij Tamarama is er een wel heel smalle inham tussen de rotsen met een zandstrand dat qua lengte in geen verhouding staat tot de beperkte breedte ervan.

In Bronte Beach leidt de route ons omhoog, een straat parallel aan het water. Bebouwing aan weerskanten van de weg. Al gauw zijn wij weer bij de zee en lopen verder over de zandstenen kliffen.

Iets verderop ligt het Waverley Cemetery. Een grote begraafplaats dien een hele helling in beslag neemt. Vanaf de top tot aan de rand van de steile rotshelling. Een paar bekende en veel onbekende Australiërs liggen hier begraven. Wat is er mooier dan begraven te worden met uitzicht op de Grote of Stille Oceaan? Als gevolg van een storm begin 2016 is het wandelpad tussen de kust en het kerkhof afgesloten. Wij worden dwars over de begraafplaats omgeleid. Hier liggen mensen van allerlei nationaliteiten. Overleden ergens tussen het eind van de 19e eeuw en nu.

Op een plateau een paar honderd meter verderop is de Clovelly Bowling club gevestigd. Het spel wordt hier gespeeld op een groene ondergrond. De ballen zijn groter dan jeu-de-boule-ballen. Op een veld zijn een paar jonge mannen aan het bowlen. Zij reageren uitgelaten als een grote bal dicht bij het kleine balletje terecht komt. Op het veld ernaast zijn enkele senioren aan het spelen. Rustig, bedachtzaam, alsof het een trage damwedstrijd is.

Voorbij Clovelly Beach gaan wij langs een paar lange trappen naar het strandniveau van Gordons Bay en vandaar af weer langs andere trappen naar boven. Onze wandeling eindigt bij Coogee Beach. Een mooi strand met veel zand, een ruim grasveld daarachter en veel ruimte om met het gezin of met groepen te barbecueën.

Met de bus rijden wij terug naar de stad, naar het Central Station. Hier zoeken wij uit waar morgen onze bus naar de Blue Mountains vertrekt. Dan maken wij een wandeling door de binnenstad. China Town ligt hier vlakbij. Wij zien een enkele Chinese poort en een paar Chinese opschriften. Maar verder is er weinig verschil met andere delen van de stad. Niet echt indrukwekkend.

Tijdens onze wandeling komen wij langs St Andrew Cathedral. Een Anglicaanse kerk. Er is zang aangekondigd, met vrij entree. Als wij de kerk binnenlopen, is er juist een Anglicaanse dienst te zijn begonnen. De dirigent van het jongens- en mannenkoor wenkt ons verder naar binnen. Het koor heeft prachtige stemmen. Zelf houd ik meer van de Gregoriaanse muziek dan van de muziek die hier wordt gebruikt. De viering volgt voor een groot deel de RK liturgie, maar heeft geen eucharistieviering. Zo kort na de Amerikaanse presidentsverkiezingen wordt er ook gebeden voor wijsheid in Amerika. In het boekje van deze dienst staat dat de bisschop voorgaat in deze dienst. Het evangelie en de preek worden verzorgd door een man in een grijs pak. Geen toga, geen speciaal boordje. In de Anglicaanse kerk mogen geestelijken gehuwd zijn.

Na de dienst lopen wij nog even verder door de George Street. Langs het gemeentehuis. Bij Victoria Building staat een groot standbeeld van een wat misprijzend kijkende koningin Victoria. Het gebouw heeft enkele etages vol winkels met kleding, parfums, fijne chocolaterieën. Alles in het segment van topmerken. Het gebouw is al in gereedheid gebracht  voor Kerstmis. Een drie verdiepingen hoge  kerstboom boordevol lichtjes, alle balustrades vol lampjes. Heel sfeervol, maar wij zijn mentaal nog niet op Kerstmis voorbereid. Met bewondering kijken wij naar een mooie oude klok die vanaf het plafond neerhangt in een vide van het gebouw.

Bij Hyde Park nemen wij de bus terug naar ons appartement. Wij hebben vandaag zo’n 14 km gelopen, maar het voelt aan alsof het het dubbele was.