Sharks Bay en Denham Sound

Dinsdag 23 augustus 2016

De camping ligt op de kop van het schiereiland dat Sharks Bay aan één kant begrenst. Als het niet te koud is loop je vanaf de camping zo het strand op en het water in. Wilde dolfijnen bezoeken in de loop van de dag herhaaldelijk de kust van Monkey Mia. Als een toeristische attractie worden zij ’s ochtends gevoerd. Deze activiteit staat om stipt kwart voor acht gepland. Rond die tijd hebben de campinggasten zich massaal op het strand aan de rand van het water opgesteld. Vier dolfijnen zijn ook op tijd aanwezig en zwemmen wat rond, in afwachting van wat komen gaat. Terzijde kijkt een pelikaan vanaf het water toe.

Een dame van het personeel geeft ongeveer een kwartier lang via een microfoon met versterker en luidspreker reclameboodschappen door over wat er allemaal vanuit de camping wordt georganiseerd en waar de gasten dus aan mee kunnen doen. Natuurlijk niet gratis. Dan stapt zij op haar slippers het water in tot een diepte halverwege haar knieën. Vanuit deze positie geeft zij uitleg over het voeren van de wilde dolfijnen. Deze horen dat het over hen gaat en komen langzaam dichterbij. De dame vertelt dat de dolfijnen maar minimaal gevoed worden. Dan blijven ze zelfredzaam. In het verleden kregen zij te gemakkelijk hun voedsel en leerden zij niet om zelfstandig in hun onderhoud te voorzien. Dat leidde zelfs tot minder nakomelingen die ook nog eens minder sterk waren. Daarom heeft de overheid het voeren van wilde dolfijnen inmiddels streng gereguleerd.

Na weer een kwartier is het hele verhaal wel zo’n beetje verteld en wordt het tijd om de dolfijnen te voeren. De vier wilde dolfijnen die hier nu rondzwemmen, zien dat er maar drie medewerksters met een emmertje vis het water inkomen. Eén van de vier voelt zich nu overbodig en zwemt weg. De pelikaan komt nieuwsgierig dichterbij maar wordt met zachte drang op afstand gehouden. Die moet voor zichzelf op jacht. De andere drie wilde dolfijnen gaan gedisciplineerd elk naar een andere medewerkster toe en wachten. Drie vrijwilligsters komen nu ook tot halverwege hun knieën het water in en gaan even gedisciplineerd elk naar een andere medewerksters. Elke medewerkster met een emmertje geeft één dode  vis aan de bij haar staande vrijwilligster. Deze geeft de vis door aan de dolfijn. De ceremonie wordt nog één keer herhaald. Dan zijn de emmertjes leeg en gaan alle dames weer naar het strand. De drie dolfijnen, ieder gevoed met twee vissen, zwemmen weer weg. Hun dagtaak zit er weer op. Ook alle campinggasten, de vrijwilligsters en de campingmedewerksters gaan allen eigen weg.

Drie uur later komen Rianne en ik nog even terug op het strand. Links van ons ligt enkele meters uit de kust een roeiboot in het water. Rechts van ons bevindt zich een aanlegsteiger voor kleine boten. Op 50 meter afstand van de oever liggen nog twee roeiboten in het water. Een afgebakend stuk van de Sharks Bay, waar campinggasten niet mogen zwemmen. Dit is het domein van de wilde dolfijnen. Twee zwemmen vlak voor ons langs. Zij worden begeleid door de pelikaan die met hen meezwemt. Zij bewegen zich van links naar rechts en van rechts naar links. Tussen de roeiboot en de aanlegsteiger. De pelikaan beweegt mee. Op enige afstand, maar nog binnen hun territorium, schieten de twee andere dolfijnen als vuurpijlen zigzaggend door het water. Zij spelen tikkertje in hun vrije tijd.

Tegen het middaguur rijden wij dertig kilometer terug naar Denham. Daar krijgen wij een plaats op een camping pal aan het water van de Denham Sound. Aan de overkant van het water ligt Dirk Hartog eiland, het eiland waar de Nederland Dirk Hartog in 1604 voet op Australische bodem zette.

Na de middag maken wij een wandeling om de Little Lagoon die vlak bij het dorp ligt. Vanaf de heuvels heeft het water een diep-blauwe kleur. Als wij langs de oever lopen, is het water kristalhelder. De wind is gaan liggen, de temperatuur is nu aangenaam. Geen verkeer, bijna geen mensen. Een weldadige rust om ons heen.

Een lagune is een binnenmeertje dat in open verbinding staat met de zee. Halverwege onze wandeling moeten wij een brede kreek oversteken om de ronde te kunnen vervolgen. Door ondiep water waden wij ongeveer tweehonderd meter naar de overkant.

’s Avonds kijken wij vanaf onze plaats op de camping en vanuit de camper naar de ondergaande zon.