Nogmaals een rondje Melbourne

Zondag 23 oktober 2016

Voor alle zekerheid doen wij een regenjas aan. Al gauw kan die weer uit, want het is droog en het blijft de hele dag droog, ondanks af en toe wat donkere wolken schuin boven ons. Met de tram gaan wij naar St. Kilda, de badplaats enkele kilometers ten zuiden van Melbourne. Het strand is leeg, want er staat een straffe, koude wind. Het is maar 11 graden. Op de pier wordt op zondagochtend echter al druk gewandeld. Aan het einde van de betonnen pier staat een houten huisje. Een reconstructie van een identiek gebouwtje dat hier stond en dat in 2003 is afgebrand.

Voorbij dit huisje lopen wij een stenen pier op. Met grote bazaltblokken is deze zowel aan de zee- als aan de havenzijde verstevigd. Tussen de zware blokken zien wij enkele kleine pinguïns verscholen zitten. Zij rillen van de kou. Vreemd, want pinguïns kunnen meestal goed tegen deze temperatuur.

Wij wandelen over de pier terug naar de wal en verbazen ons erover dat zoveel Melbournians zonder jas lopen. Dat zien wij hier en dat zagen wij gisteren ook al in de stad. En dat bij een koude wind bij 11 tot 13 graden.

Over de houten boulevard lopen wij nog wat langs het strand. Er is weinig te beleven. Langs het Lunapark lopen wij over de hoger gelegen Esplanade langs de kraampjes van de zondagsmarkt. Hier worden kleine kunstvoorwerpen verkocht. Kettingen, armbanden, schilderijtjes, bedrukte stoffen. Aan het einde van de Esplanade slaan wij rechtsaf, de Fitzroy Street in. Hier komen wij langs het Ritz Backpackers Hotel, waar dochter Judith twintig jaar geleden zo’n drie maanden heeft verbleven.

Iets verderop nemen wij de tram terug naar de stad. Halverwege stappen wij uit bij de Shrine of Remembrance. Een kolossaal monument, opgericht ter nagedachtenis van de Australische gevallenen tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Voor het gebouw brandt een eeuwige vlam. Op een grote obelisk staan de namen van de landen en de regio’s waar Australiërs in deze twee oorlogen hebben gevochten. In het vierkante gebouw heerst een serene rust. In het midden ligt een steen met de inscriptie ‘Greater love hath no man’. Het dak loopt in piramidevorm naar boven. Langs de vier wanden liggen boeken met de namen van de overledenen in alfabetische volgorde. Beneden in de crypte staan twee beelden van soldaten ruggelings tegen elkaar. Zij stellen vader en zoon voor. Twee generaties die in twee verschillende Wereldoorlogen hebben gevochten en zijn gesneuveld. In de gang ernaast zijn achter glas een paar honderd verschillende soorten medailles geëtaleerd.

Boven op het balkon van het monument hebben wij een mooi uitzicht op de skyline van de stad en op de wijde omgeving.

Wij verlaten de Shrine of Remembrance en steken de straat over naar de Botanic Gardens. Een heel uitgestrekt park, boordevol mooie bomen, struiken en planten. Veel planten staan in bloei. Wij volgen de paden door het park tot aan het theepaviljoen. Ter gelegenheid van de verjaardag van schoonzus Margriet trakteren wij ons op een heerlijke scone. In de grote vijver zit een gondelier in kwasi-Venetiaanse outlook in een bootje te wachten op klandizie.

Aan de noordkant van het park wandelen wij weer naar buiten en langs de Yarra River naar de stad. Van het terrein van het Oktoberfest aan de overkant van de rivier klinkt luide muziek die niets met Beierse of Duitse festiviteiten te maken heeft.

Bij het Federation Square nemen wij de tram naar Victoria Harbour Doclands. Deze liggen aan de andere kant van het water dan de Doclands waar wij gisteren langs liepen. Ook hier is de omgeving herontwikkeld. Veel nieuwe gebouwen. Beneden winkels en eetgelegenheden, in de hogere verdiepingen kantoren en woningen. Intussen schijnt de zon volop en zelfs begint de temperatuur aangenaam te worden. Desondanks is hier helemaal niets te doen. Het is nog voor de restaurants nog te vroeg om pen te gaan en voor veel mensen nog een stadswijk zonder veel aantrekkingskracht.

Met de tram gaan wij naar de wijk die vlak naast die van ons hotel ligt. Carlton. In de Lygon Street komen wij in Little Italy. Een straat vol Italiaanse restaurants. Op een plein staan tal van eettentjes en op een podium wordt life music gemaakt. Wij komen midden in het Carlton Italian Festival. Een feestweek in deze wijk. Er heerst een enorme drukte. Uiteindelijk strijken wij neer in een restaurant waar alle gnocci’s en pasta’s housemade zijn. Wij genieten van een heerlijke maaltijd en keren met de tram via de binnenstad weer terug naar ons hotel.