Melbourne met nog meer regen

Zaterdag 22 oktober 2016

Vlak bij ons hotel is Fitzroy Gardens. Een ruim park. Door de regen van gisteren is het jonge blad aan de bomen fris groen. Net als de gazons. Wij komen langs de Fairies Tree. Een boomstam, met een bast vol houtsnijwerk, met vrolijke kleuren geverfd. Het houtsnijwerk stelt Australische dieren voor zoals een kangoeroe, een guanna, een spin, een koala. Daarnaast ook nog enkele sprookjesfiguren. De figuren zijn tussen 1931 en 1934 gesneden door Ola Cohn, de schrijfster van het kinderboek The Fairies Tree. In het voorwoord van haar boek verwijst zij ook naar deze boom.  Hier ligt ook het Model Tudor Village, een soort mini-Madurodam van een Engels dorp. Het miniatuur-dorp is door de inwoners van Tudor in Engeland aan Melbourne geschonken als dank voor de voedselhulp die het dorp na de Tweede Wereldoorlog uit Australië ontving.

Iets verderop in het park staat Cooks’ Cottage, het geboortehuis van James Cook, die in Australië – ten onrechte – vaak wordt beschouwd als de ontdekker van dit werelddeel. Het huis is in Engeland voorzichtig afgebroken, in 2000 delen naar Melbourne verscheept en hier weer herbouwd.

Bij de Wellington Parade verlaten wij het park en lopen via de William Barak Bridge door een ander park naar het gebouwencomplex van de Australian Open. Wij lopen stevig door, want zon en regen wisselen elkaar in snel tempo af. De Rod Laver Arena, het center court, wordt momenteel verbouwd en is niet voor het publiek toegankelijk. Wij kunnen alleen in de cartacomben van de arena doordringen. Wij komen langs de kleedkamers van de spelers en speelsters, lopen door een gang met foto’s van de dames en heren winnaars vanaf 1981 tot en met 2016, komen via de souvenirswinkel ook nog bij het Players café. Ook de Oval, de tweede grootste arena van het complex, is gesloten. Wij kunnen alleen terecht in de Margaret Court Arena, de derde in grootte. Ik sta alleen bij het net, maar er komt geen tegenstander opdagen. Rianne, de enige toeschouwster op dat moment, verlaat teleurgesteld de tribune. Geen wedstrijd vandaag. Plassen water staan op de blauwe hardcore baan, dus spelen zou sowieso moeilijk zijn geweest. Langs de tribuneloze, eveneens blauwe hardcore banen 4 tot en met 16 lopen wij weer richting stad.

Vanuit het park hebben wij een mooi zicht op de skyline van Melbourne. Oude gebouwen als de St. Pauls Cathedral en het ernaast gelegen The Forum staan tussen moderne hoge kantoor- en woontorens. Melbourne, een stad met 4 miljoen inwoners. 140 nationaliteiten. Niet vreemd dat er soms activiteiten uit heel verschillende werelden tegelijk worden georganiseerd. Langs de oever van de Yarra River zijn tal ven eet- en drinktentjes neergezet. Hekwerken, met doek ondoorzichtig gemaakt, schermen het terrein af van voor nieuwsgierige blikken van buiten. Bij de ingang staat een lange rij Australiërs te wachten. Veel mannen  in nep-Lederhosen, veel jonge vrouwen met dirndls, blote benen en push-up bustes staan te wachten tot zij naar binnen kunnen. Hier wordt op semi-Duitse wijze het Octoberfest gevierd. Over het hek heen klinkt Beierse muziek. Nieuwe groepen bezoekers stromen toe. Vrijwel aansluitend aan de Duitse kramen staan de kraampjes met Indische etenswaren. Deze staan hier ter gelegenheid van het Diwali-feest. Langs deze kramen komen wij op Fedsquare.

Op een podium dansen feestelijk geklede kinderen op passende muziek. Een camera zorgt ervoor dat alles ook op een groot scherm goed te volgen is. Na de kinderoptredens zullen er nog andere activiteiten volgen. Vanavond wordt het Diwali-feest met vuurwerk afgesloten.

Wij dwalen wat door de stad. Af en toe zoeken wij onder een winkelluifel of in een mall bescherming tegen de volgende bui. Uiteindelijk nemen wij de tram langs Southern Cross Station en het moderne Etihad Stadium naar de Docklands en Waterfront. Een gebied dat volop in herontwikkeling is. Het grote, gloednieuwe Harbour Town Shopping centre is bijna helemaal verlaten. Veel winkels zijn gesloten, sommige nog niet verhuurd. Erg ongezellig. Het grote Melbourne Star Observation Wheel, een groot rad waarmee je in drie kwartier een verticale ronde maakt en uitzicht over de stad hebt, trekt vrijwel geen bezoekers. Ook langs de waterkant zijn weinig mensen. Sommige gebouwen zijn nog in aanbouw. Veel winkel- of restaurantruimtes zijn nog niet verhuurd. De eetgelegenheden die wel geopend zijn, wachten op bezoekers die maar mondjesmaat lijken te komen. In de haven liggen grote, zeewaardige plezierjachten afgemeerd. In de stad was het al fris, maar hier is het helemaal koud. Er staat een stevige koude wind, waardoor de gevoelstemperatuur lager is dan de werkelijke 13 graden. Wij lopen even langs de kade en langs de restaurants, maar nemen al gauw weer de tram naar de binnenstad.

Bij een Indisch restaurant eten wij een hapje. Daarna lopen wij naar ons hotel. Onderweg regent het weer. Vandaag ruim 18 km gelopen. In onze kamer horen wij de knallen van het vuurwerk dat het Diwali-feest afsluit.