Lookouts en waterfalls

Zaterdag 15 oktober 2016

Het was vannacht minder koud dan was voorspeld. Wij worden pas om negen uur wakker. Blijkbaar was dit uitslapen een keer nodig.

Een groep galahs vliegt luid krijsend rondjes boven de camping. Af en toe landen zij in een boom, dan weer in het gras. Een van de dieren ziet de schuifdeur van onze camper open staan en komt naderbij om te zien of er iets te halen valt. Dat is niet het geval, dus vliegt hij weer weg en voegt zich bij zijn soortgenoten.

De bergen liggen als een beschermende mantel in een hoefijzervorm om Halls Gap heen. Over de bochtige weg door de bergen rijden wij terug naar Reids Lookout, vanwaar wij naar twee kanten een vergezicht hebben. In het noorden ligt Lake Wartook, in het zuiden het dal van de Grampians. Gisteren hebben wij deze plaats ook al bezocht, maar nu willen wij vanaf hier 1 km wandelen naar de Balconies. Een rotspartij die als balkons zijwaarts uit het bergmassief steekt. Het pad daarnaartoe is echter met een hek hermetisch afgesloten, dus die wandeling gaat niet door.

Wij rijden verder langs de weg die wij gisteren zijn gekomen tot aan de MacKenzie Falls. Dit zijn de grootste en bekendste watervallen van de Grampians. Hier volgen wij het pad naar de Lookout, een plaats vanwaar je van bovenaf het water naar beneden ziet vallen. Rechts daarvan zien wij de Broken Falls. Een brede waterval met minder hoogteverschil en door rotspartijen overdwars wordt de val van het water ook gebroken.

In de afgelopen weken heeft het hier flink geregend. Daardoor staat het water in Lake Wartook hoger dan normaal. Omdat het water uit dit meer langs deze waterval verder stroomt naar de Wimmera, kan het water in de rivier voorbij de waterval ook stijgen, vooral in de kloof, waar het water zijn weg door vervolgt. Daarom is het pad naar de voet van de waterval met een hek afgesloten. Eerdere bezoekers hebben dit hek op een kier gezet. Het gevolg is dat toch de ene na de andere bezoeker het pad naar beneden volgt. Wij volgen dit slechte voorbeeld en dalen af.

Het water valt bruisend in het diepe waterhole en verdwijnt via een paar stroomversnellingen in de kloof. Een opstekende wind waait de stuifnevel in onze richting. Wij zoeken even bescherming achter een uitspringende rots.

Vanaf hier loopt een voetpad langs de rivier naar de Fish Falls anderhalve kilometer verderop en naar Zumstein 3,5 kilometer verderop. Op zichzelf is dit geen zware wandeling, maar wij vertrouwen het weer niet helemaal. Wij weten dat in een canyon het water van een rivier heel snel kan stijgen. Daarom gaan wij niet verder en keren wij terug naar de camper. Boven gekomen zien wij een halfbewolkte hemel. Weinig regenkansen.

Over de Mount Difficult Road rijden wij naar de Boroka Lookout. Naar rechts kijken wij het hoefijzer in. In het dal ligt Halls Gap, daarachter een aantal vakantiehuisjes, resorts, de camping en dan het Lake Bellfield. Meer naar links zien wij in het oosten de uitgestrekt laagvlakte met Lake Lonsdale en een paar grote waterbassins. Aan de horizon de bergen van het Kara Kara Range National Park.

Wij hebben nog tijd voor één korte wandeling. Daarvoor rijden wij terug in de richting van Halls Gap en slaan een paar kilometer verder rechtsaf, de Silverband Road. De smalle weg voert ons door een dicht gedeelte van het bos geleidelijk naar beneden, wordt halverwege nog smaller en eenrichtingverkeer. Hier lopen wij tweehonderd meter naar de Silverband Falls. Het voetpad daarheen is goed begaanbaar, maar langs de kant ligt nog veel dood hout. Restanten van de enorme watervloed die hier in 2011 langs is gekomen. Bij de waterval valt het water langs een loodrechte wand enkele tientallen meters naar beneden. De wand heeft een gelaagde structuur alsof platte platen op elkaar zijn gestapeld.

De Silverband Road eindigt bij de doorgaande weg van Halls Gap naar Dunkeld. Langs het stuwmeer rijden wij terug naar het dorp. In een weiland lopen kangoeroes in het gras te zoeken naar bruikbaar voedsel. Als wij stoppen om een foto te maken, kijken er een paar nieuwsgierig op. Aan de andere kant van Halls Gap staan ook kangoeroes in een weiland, maar enkele dieren lopen los over de zandweg ernaast. Wij kunnen niet zien of zij zijn uitgebroken of dat het wilde exemplaren zijn.

Op de terugweg naar de camping zien wij drie prachtige vogels haastig wegvliegen. Rode lijfjes en blauwe vleugelpunten. Ze zijn weg voordat wij onze camera tevoorschijn kunnen halen. Op de camping vliegt een groep galahs luid krijsend heen en weer. Bij een van de vakantiehuisjes strijken zij verwachtingsvol neer op het hek van de veranda en het dak van het huisje. Ongegeneerd kijken zij naar binnen, waar een man voorbereidingen treft om te gaan koken. Rianne wijst iets te nadrukkelijk naar mijn zin op alle mannen die met de barbecue bezig zijn of staan te koken.

In onze camper overleeft een nachtvlinder zijn te gretige duik in de braadpan niet. Juist tevoren heeft Rianne het eten al opgediend en met kokend water de pan in de week gezet.
Het is volle maan, maar er is een waterige kring omheen. Het weer lijkt wat minder stabiel te worden. Morgen trekken wij verder.