Onze laatste dag in Australië

Zaterdag 12 november 2016

Met de veerboot varen wij naar Watsons Bay, de zuidelijke punt waar de Parramatta Rivervia de haven van Sydney in de Grote Oceaan uitkomt. In het licht van de zon staat en onder de blauwe lucht vormen de skyline, het Opera House en Sydney Harbour Bridge een prachtig decor voor onze boottocht met een snelle catamaran. In de buitenwijken van de stad omzomen luxe appartementencomplexen het water.

In Watsons Bay maken wij een wandelingetje over de landtong. Langs Lady’s Bay. Hier is een klein naaktstrand. Waarom juist bij een strand met deze naam, is ons onduidelijk. Misschien omdat dit strandje vanaf het wandelpad moeilijk te zien is.

Bij de punt van de landtong staat een vuurtoren uit de 19e eeuw. Door de Engelsen gebouwd nadat hier vlak voor de kust twee schepen waren vergaan en 120 mensen daarbij het leven hadden gelaten. In en op de landtong is een militaire vestiging. Een paar oude kanonnen herinneren nog aan de tijd dat de stad Sydney met kanonschoten moest worden gewaarschuwd als er ongewenste schepen de haven binnenvoeren. En natuurlijk om die schepen zelf aan te vallen. Er was een tijd dat het opkomende Amerika als een grote bedreiging werd gezien. De militaire post kon niet verhinderen dat in 1942 12 Japanse onderzeeërs ongezien de haven binnenvoeren.

Na de middaglunch keren wij met de catamaran weer terug naar Circular Quai. Vandaag geen cruiseschip aan de wal. Wij gaan de stad in en in de Sydney Tower naar boven. Naar een panoramadek 250 meter boven het straatniveau. Diep beneden ons ligt de stad. De hoge kantoorflats lijkenminiaturen. Het verkeer lijkt op bewegende mieren. Wij kijken uit over de uitgestrekte haven met zijn vele diepe inhammen, zijn pieren, de dokken. In het oosten de havenmonding met Watsons Bay waar wij vanmorgen waren. Iets noordelijker daarvan de badplaatsen Bondi en Coogee. In een grote stedelijke agglomeratie met elkaar en met Sydney verbonden als één groot stedelijk gebied. Ten noorden van de stad luchthaven. Van hieraf gezien niet eens zo heel groot. In het westen mondt de Parramatta River uit in de haven. Het is helder weer. Wij genieten volop van het uitzicht. Op deze hoogte kun je wel 80 km ver weg kijken. Een donkere, wat heiige vlek geeft aan waar de Blue Mountains liggen. Te ver weg om details te kunnen onderscheiden.

In Kent Street kopen wij een nieuwe flight bag. Op een van de vliegvelden die wij in de afgelopen weken hebben aangedaan hebben wij van twee flight bags de hengsels afgetrokken. Bij een is reparatie nog mogelijk, bij de andere is dat niet meer zinvol. Te ver versleten. Tijdens onze wandeling door de stad valt ons op, hoeveel chocolaterieën er zijn. Ook in Melbourne was dat het geval. Meestal gaat het om de betere merken Belgische chocoladeproducten. Australiërs houden wel van lekkere chocolade. En anders de buitenlandse toeristen wel.

Nu zijn wij dicht bij Darling Harbour. Voor de derde keer brengen wij deze week een bezoek aan deze haven. Het is er weer gezellig druk. Net als gisteravond zien wij veel nette pakken en mooie uitgaansjurken en -rokken. Sommige dames lopen op zulke hoge naaldhakken dat zij af en toe moeite hebben met hun balans. Toch lopen er nu ook meer mensen informeel gekleed bij dan gisteravond.

Veel mensen wandelen heen en weer. Gezinnen met kinderen lopen hier ook. Artiesten hebben her en der met dikke koorden op de grond een podium afgebakend. Daar geven zij hun voorstelling. Jongleren, acrobatiek, goochelen. Zij trekken een ruim publiek.

Bij een van de restaurants langs de haven drinken wij een biertje en bestellen wij een hoofdgerecht. Ons diner in Australië. De zon schijnt, de terrassen zijn vol. Het is gezellig druk. De stad is erin geslaagd om van een verpauperde industriehaven een gezellig uitgaanscentrum te maken.

Na onze maaltijd lopen wij langzaam terug richting binnenstad. Onder een paar flyovers door die vanuit de stad naar de oostelijke rondweg en de Anzac Bridge leiden. Hier komen wij in het Tumbalon Park. Nog meer mensen, nog meer gezinnen. Kinderen spelen in het water dat als kleine, ondiepe kanaaltjes tussen grote tegels loopt. Op het grote groene grasveld staan tentjes en een podium opgesteld. In de tentjes worden Filipijnse artikelen en etenswaren verkocht. Op het podium treden Australische zangers, zangeressen, dansers en danseressen met een Filipijnse achtergrond op. Dit weekend wordt hier het Philippine Christmas Festival gehouden. Wij hebben veel zin om hier nog wat langer te blijven. Helaas, geen tijd. Wij moeten naar ons appartement, koffers inpakken en op tijd naar bed, want morgen moeten wij al vroeg op. Om zeven uur moeten wij op het vliegveld zijn.