Kilometers maken

Donderdag 8 september 2016

Zichtbaar vanaf de weg liggen in het land de uitgedroogde karkassen van drie dode koeien. Doodgegaan door honger of dorst. Of door beide. Zelfs de vogels lusten ze niet meer. Die richten zich liever op verse hapjes van doodgereden kangoeroes en walibi’s. Die liggen ook al een tot meer dagen in de berm

Geleidelijk wordt het landschap heuvelachtiger. We kruisen een aantal droogstaande rivieren en kreken. Om bouwkosten te besparen zijn de bruggen net breed genoeg vorm een rijstrook. Er staan wel borden dat je snelheid moet verminderen en dat je je moet voorbereiden op stoppen. Maar er staat niet bij wie er bij gelijktijdige aankomst als eerste over de brug mag. Dat mag je zelf uitzoeken. Dit past ook wel bij de Australische manier van leven, waar alles  ‘no problem’ is.

Of het uit ondeskundigheid of uit een oogpunt van kostenbesparing is, weet ik niet, maar de bruggen liggen meestal ook lager. Ze gaan bijna over de bodem van de rivier of kreek. Daardoor staan ze in het regenseizoen vrijwel zeker onder water. Ook over deze smalle bruggen rijden Road Trains. Hier mogen combinaties van 53,3 meter rijden. En zo lang zijn ze ook wel.

De weg voert ons door de uitlopers van het Purnululu National Park, ook wel bekend als de Bungle Bungle Range. De heuvels om ons heen worden lage bergen. De Highway slalomt zich er moeiteloos doorheen. Het National Park is een hoogvlakte met diepe gorges en hoge domes, rotszuilen die vanaf de bodem van het ravijn tot aan de hoogvlakte omhoog steken. Bij Mable Dowens en bij Warmun kunnen helikoptervluchten boven  en 4-wheeldrive tochten in het National Park worden gemaakt. Het hoogseizoen is hier duidelijk voorbij. Wij besluiten een uitstapje naar Purnululu uit te stellen tot Kurunurra.

Onderweg komen we langs enkele wegwerkzaamheden. Onder een egaal blauwe lucht, bij een temperatuur van 38 graden, doen de mensen hun stoffige werk. Zij zijn niet te benijden.

Wij rijden door een heel afwisselend landschap. Soms vlak met in  de verte wat bergen, soms tussen de lage bergen door. Bijna 400 km na ons vertrek van vanochtend komen wij aan het einde van de weg bij een T-splitsing. Linksaf kunnen wij de Great Northern Highway helemaal tot Wyndham afrijden. Rechtsaf draaien wij de Victoria Highway op naar Kununurra. Bij de T-splitsing is een parkeerplaats. Een groot bord meldt dat heel Kimberley fruitvliegvrij is en dat ze dat hier graag zo willen houden. Automobilisten worden uitgenodigd om ofwel hun vers fruit en verse groente hier op te eten ofwel het in een speciale afvalbak te deponeren. Wij eten wat extra fruit, maar zien ervan af om onze kleine voorraad weg te gooien.

Dan rijden wij snel door naar Kununurra. Wij rijden over de dam van het Lake Argyle en kruisen zo de Ord River. De stuwdam werd in de zestiger jaren van de vorige eeuw gebouwd. Op veel plaatsen in de wereld worden stuwdammen gebouwd met de bolle kant naar het te vormen stuwmeer. Vreemd genoeg staat deze dam juist met de holle kant naar het meer.

Door de stuwdam ontstond het op een na grootste waterbassin van Australië. De hele noordelijke regio wordt vanuit het stuwmeer geïrrigeerd. In het meer is een rijke schakering aan zoetwatervissen ontstaan, terwijl het ook voor landdieren een geliefd oord is.

Kununurra is een plaats die bestaat van  het toerisme. Van hieruit worden tal van tours georganiseerd. Rondvluchten over Lake Argyle, vluchten naar de Bungle Bungle Ranges, boottochten over het meer en over de Ord River, tochten door heel Kimberley, alsmede over de befaamde maar voor ons onbegaanbare Gibbs River Road.

Wij zijn juist op tijd bij het Visitor Venter om voor morgen een combinatietour te boeken: een vlucht over Lake Argyl en over de Bungle Bungle Ranges, daar een landing en een wandeling.

Omdat Kununurra een toeristenplaats is, is er ook een winkel met een heel beperkt aanbod van camera’s en hulpstukken. Gelukkig kan ik hier een passend polaroidfilter voor mijn camera kopen. Het zal de kwaliteit van de foto’s die ik ga maken zeker ten goede komen.

In de drive through drankenwinkel kopen wij een fles witte wijn. Ik moet mij wel met een geldig document legitimeren. Ik voel mij gevleid dat ze mij zo jong inschatten. Of is het hier gewoon via een plaatselijke verordening voorgeschreven voor iedereen?

In het donker lopen wij nog even over de camping. We blijven wat weg van de waterkant, want daar kunnen krokodillen en giftige kikkers zitten. In oostelijke richting is een rode gloed waarneembaar. Op zo’n 5 km bij ons vandaan woedt blijkbaar een bosbrand. Gelukkig is het windstil.

Rianne heeft bedacht dat wij door het omgooien van onze routeplanning eerder in Darwin kunnen zijn. Als ik daar eerst een mal voor mijn bovengebit laat maken en wij pas daarna de omringende Nationale Parken bezoeken, zou de prothese misschien klaar kunnen zijn als wij weer in Darwin terugkeren. Slim idee. Op internet zoekt Rianne op de tekst ‘Darwin dental clinic’. Zij vindt geen informatie over Darwin, Australië. Wel weet zij nu dat er in Hoogeveen een tandheelkundige praktijk van tandarts Darwin.