Naar de grote stad

Maandag 7 november 2016

Grote inhammen van de zee in het land, grote uitstulpingen van het land in de zee, witte zandstranden, grijze grindstranden, zwarte en bruine rotsstranden, blauwe baaien, steile rotskusten, bergen met en zonder sneeuw, veelkleurige rotsen, heuvels, meertjes, brede en smalle rivieren, bergbeekjes, watervallen, oerbossen, regenwoud, blauwe luchten, massief grijze wolken, uitbundige zonneschijn, even uitbundige regen, verharde en onverharde wegen, weidse vergezichten, smalle wandelpaadjes. Tasmanië. Eén grote afwisseling. De afstanden zijn relatief kort. Inderdaad, je kunt er in één week helemaal rond rijden. Maar dan proef je het eiland niet. Om het te beleven moet je je aan het landschap overgeven, erin onderdompelen. Lopen, liefst een paar uur achter elkaar.

En toch is de bewoonde wereld altijd nabij. Soms in de vorm van een vakantiepark zonder dorp in de buurt, soms als een dorpje met tien huizen, soms als een stedelijke agglomeratie. Het gevoel van ruimte, weidsheid en verlatenheid, dat wij in de woestijnen van het Main Land hadden, hebben wij hier niet. Misschien ook omdat de horizon hier vaak niet zichtbaar is. Daarvoor is het eiland met zijn vele heuvels en bergen niet vlak genoeg. Zoals de gastvrouw in ons verblijf in Swansea, die zelf in de Flinders Ranges in Australië is geboren en getogen, het uitdrukte: ‘Australië is heel vlak. Tasmanië is zo driedimensionaal’. Het drukte precies het gevoel uit dat ook wij van dit eiland kregen.

Er valt hier nog zoveel te wandelen, zoveel te bekijken. Helaas, onze tijd zit er weer op. Wij moeten verder. Met weemoed verlaten wij Tasmanië.

Onze gastheer in het Orana House staat toe dat wij tot na het middaguur van onze kamer gebruik maken. Wij pakken onze koffer en rugzakken in en vertrekken om half twee naar het vliegveld. Uiterlijk om twee uur moeten wij de auto inleveren. Het wordt een Brabants-Twents kwartiertje later, maar bij de Car Rental doen ze niet moeilijk. De schade aan de auto wordt verzekeringswerk. Een complicatie is dat wij met een andere auto hebben gereden dan in ons originele contract stond. Als wij in Nederland terug zijn, moeten we maar uitzoeken, hoe een en ander wordt afgehandeld.

In de vertrekhal ontdekt Rianne dat zij de kamersleutel van het Orana House nog in haar zak heeft. Na telefonisch overleg met onze gastheer, laten wij de sleutel bij de autoverhuur achter. Onze gastheer zal die vanmiddag ophalen.

De vlucht naar Sydney verloopt vlekkeloos. Volgens schema landen wij rond half zeven. Wij hoeven nauwelijks op onze bagage te wachten. Een Chinese taxichauffeur brengt ons naar onze bestemming. Halverwege tussen het vliegveld en het centrum van de stad.  Zodra hij hoort waar hij ons naar toe moet brengen, begint hij heel negatieve verhalen af te steken. Volgens hem hebben wij iets geboekt in de Middle of nowhere, is er vandaar geen openbaar vervoer naar de stad, zijn er geen winkels, restaurants en andere voorzieningen, en hadden wij beter en goedkoper kunnen boeken in het hartje van de Chinese wijk, de place to be. En bovendien komen wij in een slechte tijd, want het gaat de hele week regenen. En veel. Misschien een goed middel tegen de 20 bosbranden die nu al dagen lang in de buurt van Sydney woeden. Tot nu toe met veel inzet van mensen en materieel bestreden, maar zonder veel resultaat.

Ons verblijf voor de komende zes nachten in Sydney is een appartementenhotel. Een compleet ingerichte studio met wasmachine en droger, afwasmachine, breedbeeld-tv en een balkon van meer dan 25 m2, een aparte slaapkamer, airco zowel in het woon- als in het slaapgedeelte. Wel aan een drukke invalsweg, maar de muren en ramen zijn goed geïsoleerd. Binnen horen wij het verkeer vrijwel niet. Op 3 minuten lopen is er een grote supermarkt en zijn er andere winkels en diverse restaurants met goede en betaalbare maaltijden, op 4 minuten lopen een bushalte met elke 10 minuten een bus naar de stad, op 5 minuten lopen voor ons gratis toegang tot zwembad, sauna en fitness. Het weer lijkt inderdaad komende dagen minder goed te zijn, maar wij komen uit het regenwoud en zijn wel wat gewend.

’s Avonds eten wij buiten op ons balkon. Af en toe komt er een vliegtuig overvliegen. Soms maakt het verkeer beneden ons inderdaad veel lawaai. Vannacht sluiten wij deuren en ramen en horen wij daar weinig van. Wel worden wij midden in de nacht wakker gebeld door mijn pedicure in Nederland.