Australia, here we come

Zondag 14 augustus 2016

Rianne slaapt deze nacht helemaal niet en Bob minder dan drie uur. Om kwart over vier brengt de chauffeur van twee dagen geleden ons naar het vliegveld. Wij zijn de eerste passagiers. Het inchecken en het afgeven van de ruimbagage is geen enkel probleem.

De douane vraagt Rianne om haar duimafdrukken. Die leveren in combinatie met haar paspoort geen problemen op. Zij mag door. Dan krijgt zij de schrik van haar leven. Mijn duimafdrukken beklijven niet op de scanner. In combinatie met mijn paspoort levert dat op het scherm van de douanier drie matches op met verdachte en gezochte figuren: een kaalhoofdige man, een man met een lange donkere baard en nog een onbestemde figuur. De douanier sluit zijn balie. Ik sta vóór, Rianne voorbíj de paspoortcontrole. Een glazen poortje tussen ons in. Ik moet mee naar het bureau. Rianne protesteert en roept bezorgd dat zij met mij mee wil. Haar wens wordt niet verhoord.

Een beambte die het midden houdt tussen grondpersoneel en douanepersoneel komt naar haar toe en vraagt of zij christen is. Zij beaamt dit. Hij begint onmiddellijk te bidden. Als hij klaar is, zegt hij dat alles goed zal komen.

Het bureau is een balie terzijde van de paspoortcontroles. Hier zit de chef van de douaniers. ‘Mijn’ douanier legt uit dat hij een verdachte match heeft en overhandigt mijn paspoort aan de chef. Vol blijde afwachting blijft hij staan. Een promotie als beloning lijkt onafwendbaar. Ik moet opnieuw mijn duimafdruk laten scannen. De scan mislukt opnieuw. De chef zegt tegen de douanier dat hij de zaak overneemt en stuurt de ondergeschikte terug naar zijn werkplek. Die druipt beteuterd af. De kans op promotie wegens een belangrijke vangst lijkt verkeken. Nog één keer werpt hij een blik op de drie verdachte individuen die inmiddels ook op zijn scherm zijn verschenen. Eigenlijk valt op zo’n beschaafde passagier als ik toch weinig aan te merken. Ik mag door. Rianne en ik worden aan de goede zijde van de paspoortcontrole met elkaar herenigd.

In Perth maken wij voor het eerst in ons leven gebruik van Über. Deze goedkope vorm van taxivervoer blijkt ons goed te bevallen. In ruim een half uur brengt onze Jordanische  chauffeur ons naar het Bed and Breakfast in Fremantle. Een alleraardigst stadje aan de kust. De plaats waar een replica is gebouwd van de Duyfken, het Hollandse schip van de Vereenigde Oostindische Compagnie waarmee Willem Janszoon al in 1604 in Australië aan land kwam. 10 jaar voordat Dirk Hartog het naar hem genoemde eiland aandeed en ruim 150 jaar voordat James Cook Australië bezocht. De replica van de Duyfken ligt in de haven van Fremantle. Het schip oogt niet groot, maar het was blijkbaar sterk genoeg om de wereldzeeën te bevaren. Het stadje zelf heeft een kleine kern met mooie panden van eind-negentiende begin-twintigste eeuw.