Een lange weg naar Broome

Een lange weg naar Broome

Donderdag 1 september 2016

Na het verlaten van de camping rijden wij door een straat met vrijstaande woningen. Zoals vroeger bij ons in het dorp de melkboer en de bakker aan huis kwamen, zo komt hier de waterman langs de deur om grote flessen met 100 liter drinkwater te bezorgen. Blijkbaar is hier nog niet overal waterleiding aangelegd, of het water daaruit is niet voor consumptie geschikt.

Zo druk bereden de Great Northern Highway gisteren was, zo rustig is die vandaag. Niet zo vreemd, want onze weg naar Broome voert voor een groot deel langs de Great Sandy Desert en daar zijn veel minder mijnen. Op dit stuk van de Highway rijden helemaal geen Road Trains met bakken delfstoffen. Wel af en toe een Road Train met normale vracht of tankauto’s. Over de hele afstand van ruim 600 km is er nauwelijks verkeer. Soms zien wij minutenlang geen enkele tegenligger. In onze rijrichting zien wij vrijwel geen auto vóór ons. Misschien worden wij op een hele dag maar drie keer door een personenauto ingehaald.

Af en toe grazen er een paar koeien langs de weg. De bodem is hier zo schraal, dat het ze moeite kost om wat eetbaar gras te ontdekken. Ze zijn mager. Het is onduidelijk of ze voor de melk of voor het vlees worden gehouden. Beide opties lijken kansloos.

Een paar keer verandert het landschap tamelijk abrupt. De ene keer is er een gebied met dun verspreid lage bomen, even later is er alleen laag struikgewas. Soms zijn er veel spinifexpollen, soms is er meer rood zand dan begroeiing. 150 km buiten Port Hedland, bij het Pardoo Roadhouse, zetten wij koffie. In de kleine tuin bij het gebouw ziet Rianne enkele prachtige vlinders fladderen. Zij weet ze haarscherp te fotograferen.

Weer 140 km verder, bij Sandfire Roadhouse, gebruiken wij buiten onze camper in de uitbundige zon onze lunch. Wij zitten hier aan de rand van de grote woestijn. Rood zand, strak blauwe lucht.

Zo’n 50 kilometer voor Broome passeren wij een immens groot grasland. In de verte grazen wel meer dan 100 koeien. Een groene grasvlakte als deze zijn wij in Australië nog niet eerder tegengekomen.

Na Port Hedford nemen wij de eerste afslag op verharde weg. Dat is wel pas na 580 km. De afstanden in Australië zijn groot. Het blijft een vreemde gewaarwording om over een paar honderd kilometer geen bebouwing te zien. Het is alsof je van Eindhoven naar Groningen heen en terug rijdt en onderweg slechts twee benzinepompen met bijbehorend heel eenvoudig wegrestaurant tegenkomt.

Broome ligt aan de kust. Voor het eerst sinds wij een paar dagen geleden Exmouth verlieten, zien wij weer de Indische Oceaan. Er is wat lichte bewolking boven ons gekomen, maar de temperatuur blijft aangenaam, zelfs ‘s avonds. Deze badplaats is geliefd bij senioren die hier de relatief koude en natte wintermaanden in Perth en omgeving willen ontwijken.

Onze camping ligt aan zee. Voor het eerst sinds wij met de camper aan het trekken zijn, kunnen wij op de camping buiten ons voertuig eten. ’s Avonds, als alle menselijke geluiden om ons heen zijn verstild, horen wij de golven van het water bruisend stukslaan op het strand.