Een lang weekendje weg

Vrijdag 7 oktober 2016

Op de radio wordt meegedeeld wat de lokale tijd is in Perth, Darwin, Adelaide, Melbourne, Hobart, Sydney. Daarna volgen de filemeldingen van het hele continent. Wij moeten er niet aan denken dat dat elke ochtend ook in Europa gebeurt.

Het is wel even wennen in de stad. Verkeerslichten, verkeer, voetgangers. Als je uit de woestijn komt, vind je het al gauw druk als er een paar gebouwen bij elkaar staan. Port Augusta is een aardig stadje. In het centrum staan nog verschillende stenen gebouwen uit het koloniale tijdperk. De gebouwen hebben niet meer dan een extra verdieping. Er is geen reden om lang in de stad te blijven. De waterkant is niet heel bijzonder en de bruggen over het water zijn functioneel maar geen architectonische hoogstandjes. In de drankenwinkel kopen wij een paar flessen wijn. In Coober Pedy was er nog een strikt verbod om per persoon meer dan een fles wijn per dag te kopen. Hier is, zoals de man achter de toonbank zegt,  alleen de creditcard de limiet voor wat je mag inslaan.

Even een lang weekend weg. Naar een gebied dat erg populair is bij vakantiegangers en weekendvierders uit Adelaide. Hier zien wij wel tenten en caravans maar geen campers. Blijkbaar voor Europese nomaden te ver uit de richting of onvoldoende bekend. In noordwestelijke richting rijden wij door de zuidelijke Flinders Ranges naar Quorn. Het landschap is een aaneenschakeling van heuvels die golvend achter en door elkaar liggen. Hier groeit echt gras. Geen spinifex, geen stugge, vette of stekelige grassoorten zoals in de woestijn, maar echt gras. Fris groen, zoals in Nederland in mei. De weg kronkelt en wij passeren verschillende keren de spoorlijn waarover in het hoogseizoen tussen Port Augusta en Quorn nog een historische stoomtrein heen en weer rijdt. Aan de andere kant van de Flinders Ranges rijden wij in een vlak landschap over een vrijwel rechte weg zo’n 50 km naar Hawker en dan nog eens 60 km naar het Wilpena Pound Resort.

Het resort ligt midden in het Flinders Ranges National Park. Een bijzondere omgeving. Het lijkt of in een ver verleden een meteoriet is ingeslagen. In een ring van bergen ligt het dal als een kom. Slechts aan een kant is er een opening in de ring. Daardoor kun je in het dal en ook in het resort komen. Toch is deze omgeving niet door een meteorietinslag ontstaan maar door natuurlijke bewegingen in de oppervlakte van de aardkorst in combinatie met afzettingen van zand en gesteenten. Alle plaatsen met stroom zijn al aan anderen verhuurd. Wij nemen genoegen met een plaats zonder elektriciteit en zonder stromend water. Midden in het bos van eucalyptussen en pijnbomen. Wij zien bij een caravan een emoe met twee jongen in jong gras naar voedsel zoeken. ’s Avonds als het bijna donker is, vliegt een koppel groene parrots tussen de bomen. In de schemering springen twee kangoeroes over het pad en verdwijnen tussen de bomen.

De buurman op de camping stookt het vuur voor de barbecue hoog op. De wind stuurt alle rook in onze richting. Wij kunnen niet buiten zitten en ook in onze camper is de rook duidelijk merkbaar. De buurman komt excuses maken voor het feit dat de rook naar ons komt. Daarna legt hij nog maar eens een blok hout op het vuur om water voor de koffie te koken en om daarna nog bij een gezellig kampvuur te zitten.