Geen Bacchanaal maar wel onthecht

zaterdag 18 juli 2015 Andernach – Bacharach

Het ontbijt is met zorg en met oog voor detail bereid. Wij hebben nog even een genoeglijk exit-gesprek met de hoteleigenaar en rijden dan nog een rondje door de ommuurde stad. Wij maken foto’s van de 15e-eeuwse ronde toren, de Mariendom en de Rijnpoort.

Om half twaalf fietsen wij de stad uit. Zoals steeds gaat het fietspad langs de Rijn. Nu voor wat langere tijd in de schaduw van bossen en houtwallen. Zo is het heerlijk fietsen, bij een temperatuur die met 26 graden zo’n tien graden lager is dan gisteren.

Bij Koblenz maken wij foto’s van de Deutsches Eck: de plaats waar de Moezel in de Rijn uitmondt. De naam Koblenz is in de loop der eeuwen ontstaan uit de Romeinse plaatsnaam Ad Confluentes, de plaats waar rivieren samenvloeien. De stad is een stuk levendiger dan toen wij hier zes jaar geleden op onze weg naar Rome doorkwamen. Maar dat kan aan het tijdstip van de dag liggen. Toen was het nog ’s ochtends vroeg en waren veel winkels nog niet open. Nu is het midden op de dag en zijn er veel toeristen en lokale bewoners aan het winkelen of op volle terrassen aan het consumeren. Straatmuzikanten verlevendigen de sfeer.

Plotseling zien wij dat onze fietsen worden gefotografeerd. Rianne kijkt verbaasd naar de dader. Een Nieuwzeelander  die met zijn vrouw een paar dagen in Duitsland verblijft, bewondert onze fietsen. Met name de vleugelsturen en de dubbele standaard trekken de aandacht.

In een hellend straatje lijkt een rollator-race aan de gang van vier oude en drie jonge rollatorracers. Het blijkt te gaan om een training van de oudjes door de jonkies in het gebruik van de rollator op een hellend vlak. Het gaat er niet om snel, maar veilig beneden te komen. Even later zien wij, zittend op het terras van een Eis-café de groep oefenen op de treden die de opgang naar een standbeeld vormen. Stoepje op, stoepje af. De kandidaten zijn glansrijk geslaagd voor hun examen en verdwijnen met hun instructeurs door een erepoort uit ons zicht.

Op het terras vangen wij een gesprek op tussen een Belg en een Duitser. Beiden zijn van mening dat in hun land het eten en drinken buitenshuis redelijk geprijsd is, maar dat het in Nederland zeer duur is. Zwijgend erkennen wij hun gelijk.

Ook boven bij het grote standbeeld van Kaiser Wilhelm boven  op de Deutsches Eck is het druk. Er zijn veel toeristen en er staan veel kramen met eetwaren, kralen en sierstenen.

Om half drie verlaten wij de stad over het fietspad langs de Rijn. Ook hier gaat het eerste stuk in de schaduw van een bos, maar al gauw rijden wij weer in de ‘open lucht’. Gelukkig is het niet zo warm als gisteren. Het is gewoon heerlijk fietsweer. In Rhens komt bij de mineraalwaterfabriek van het gelijknamige merk bronwater uit de kraan. Hier vullen wij onze waterflessen bij.

In Boppard bekijken wij enkele bewaard gebleven Romeinse muurresten . Dan gaat de rit weer verder over een goed aangelegd asfaltfietspad langs de Rijn. De bochten in de rivier geven ons een goede indicatie waar wij zijn en hoe ver wij nog moeten gaan. Aan de overkant van de rivier liggen diverse kastelen boven op de lage bergen. Deels als ruïne, deels voor nieuwe bestemmingen gerestaureerd.

In Sankt-Goar wordt vanavond de nieuwe Bezirkskönigin gekozen. De huidige poseert met haar hofdames gewillig voor Riannes fotocamera.

Ten zuiden van Sankt Goar passeren wij de Loreley. De uitspringende bergrug die een bocht en een vernauwing in de rivier veroorzaakt. Wij zien de grote binnenvaartschepen manoeuvreren om de bocht goed te nemen. Volgens een oeroud sprookje zat op de bergkam een wonderschone jonkvrouw met een gouden kam haar gouden haar te kammen, terwijl zij intussen een lied met een prachtige melodie zong. Een schipper in een klein schip heeft slechts oor en oog voor de mooie vrouw en haar gezang en vergeet te letten op de rotsen in het water. De golven verzwelgen het schip en de schipper. De zang van de Loreley veroorzaakte deze tragedie.

In de late avondzon fietsen wij door naar Bacharach. Een vriendelijk middeleeuws stadje, genoemd naar de Griekse god Bacchus,  met veel middeleeuwse vakwerkhuizen, een stadsmuur en – belangrijk -  veel wijnproeverijen. Zelfs de plaatselijke apotheek heet Bacchus-apotheek. Omdat wij pas laat aankomen en er vanavond ook een zomerconcert in het hoger gelegen kasteel is, zijn de meeste hotels vol en de Zimmers Frei niet meer Frei. Uiteindelijk vinden wij toch nog een kamer in een hotel.

Als wij om half tien aan eten toe zijn, zijn de keukens van vrijwel alle restaurants dicht. Zelfs hapjes bij een wijnproeverij kunnen wij niet meer krijgen. Alleen de Griek heeft nog de keuken tot middernacht open. Hier sluiten wij de dag af.

Wij zijn nu een week onderweg. Natuurlijk missen wij de kinderen en kleinkinderen, al houden wij via internet contact. Maar in een week raken wij toch aardig van Nederland onthecht. Zo ook Bob. Rianne verwijdert bij Bob de hechting die een week geleden in zijn elleboog is geplaatst. Bob voelt zich blij onthecht nadat Rianne haar pleegzorg heeft volbracht. Daar mag in deze Bacchus-stad op gedronken worden….

Vandaag 82 km gefietst.