Vakantie in de woestijn

vrijdag 30 september 2016

Om een uur of negen stroomt de camping bijna leeg. In het zuiden van Australië, in Victoria maar ook in Adelaide waren de afgelopen dagen flinke regenbuien met overstromingen, stroomuitval, het uitvallen van openbaar vervoer en evacuaties. Wij vertragen ons reistempo een beetje in de hoop dat deze overlast in de komende dagen zal verdwijnen. Intussen genieten wij van een bijna lege camping. Rianne laat de wasmachine draaien. Een uur later is de was droog en in de kast.

Na de middag maken wij twee korte wandelingen. De eerste is zo’n 20 km terug op de route waarlangs wij zijn gekomen. De Kathleen Springs Walk, 2,6 km retour. Grade 1 Een geasfalteerd pad laat ons om enkele kleine bergruggen slalommen, gaat over in een metalen pad en eindigt bij een waterhole. Het Luritja volk gelooft dat hier de geest van de Regenboogslang in huist. Een heilige plaats. In de religie van de Luritja – en trouwens ook van alle andere aboriginal gemeenschappen – was er heel lang geleden alleen maar een niets zonder toekomst. Toen kwam de geest van een schepper die het land creëerde in alle vormen die er nu zijn, die ook mensen, dieren en planten creëerde en die de regels schiep waarnaar de aboriginals zich moeten gedragen. De religie en cultuur van de aboriginals bevatten van oudsher geen christelijke elementen. Toch zien wij hier elementen van gelijkenis met het bijbelse scheppingsverhaal.

Om de waterpoel groeit veel groen. Er zijn veel insecten bij het water. Blauwe libelles. Rode insecten die de vorm hebben van een helicopter. Volgens de bordjes langs het pad, moeten hier bij deze waterplaats ook grotere dieren komen. Kangoeroes, emoes. Wij zien ze niet.

Dichter bij de camping lopen wij ook de kortere Kings Creek Walk. 2km. Grade 2. Een pad van asfalt, betonblokken, ingemetselde stenen en gemetselde treden voert ons 1 km diep de Kings Canyon in. In februari was hier alles nog bruin en geel verdord. Nu is de hele bedding van de kreek begroeid met groene grassen, spinifex, struiken en bomen. Daarbovenuit rijzen de wanden van de canyon rechtop in de richting van de strak blauwe lucht. Wij horen vogels, maar zien ze nauwelijks. Een aardige wandeling, maar de loop van gisteren vinden wij toch interessanter.

Een rustige dag, die bijna onafwendbaar eindigt op het terras van het restaurant. Een koel biertje. Naast ons brandt een gezellig kampvuur. Overigens is het vanavond niet zo koud als gisteren om deze tijd.