Het zit niet altijd mee……

24 september 2016 - Erldunda, Australië

Zaterdag 24 september 2016

In de computerwinkel in Alice Springs wordt veel hardware verkocht. Bij binnenkomst hebben wij zo onze twijfels of wij hier adequaat geholpen kunnen worden. Een man van bijna pensioengerechtigde leeftijd heeft een officiële licentie dat Microsoft hem als expert erkent. Ondanks het feit dat mijn Windowsversie alle informatie en instructie in het Nederlands geeft, heeft hij binnen drie kwartier de taakbalk van mijn notebook geactiveerd en ervoor gezorgd dat ik met het apparaat weer op internet kan komen. Daarvoor hoef ik niet terug naar Darwin.

Net buiten de stad ligt het museum van het oude Telegraafkantoor. Zo’n 100 jaar geleden een belangrijke bijdrage in de ontsluiting van centraal Australië. Maar voordat wij dit bezoeken is het koffietijd. Ik draai de gasfles open. Rianne de gaspit. Geen gas. Niet te geloven! De gasfles is leeg. Eergisteravond heeft Rianne een magnetronmaaltijd gemaakt. Gisteravond hebben wij buiten de deur een pizza gegeten. Pas nu ontdekken wij dat wij van de verhuur een lege gasfles hebben meegekregen. Inmiddels regent het. Wij hebben al geen zin meer in een bezoek aan het Telegraafmuseum.

Weer terug naar de camperverhuur. De filiaalhoudster is niet blij met ons bezoek. Wij ook niet en wij laten dat duidelijk blijken. Luid en duidelijk spreken wij ons ongenoegen uit. Wij krijgen alsnog een volle gasfles. Daarvoor hadden wij immers bij de boeking al betaald. Wij vragen haar welke verrassingen ons onderweg nog meer te wachten staan. De dame verschuilt zich achter ondeugdelijke schoonmakers (inmiddels vervangen door andere), achter redelijkerwijs niet te ontdekken fouten en mankementen aan en in de wagen. Zij wordt treurig van ons. Wij van haar. De chef-techniek wordt erbij gehaald. Hij spuit alle aansluitpunten van de gasleidingen vol zeepsop om ons ervan te overtuigen dat er geen lekkages zijn. Op dit moment geloven wij niets meer en vertrouwen wij niemand van de verhuur meer. De chef-techniek wordt treurig van ons. Bijna met tranen in de ogen biedt hij zijn excuses aan voor alle ongemakken. Ik krijg bijna medelijden met hem. De filiaalhoudster heeft zich inmiddels uit de voeten gemaakt en laat zich niet meer zien.

Aan het eind van de ochtend zijn wij weer terug in de stad. Rianne gaat winkelen. Een bezigheid die ik haar graag alleen laat doen. Ik pas in deze onveilige stad op de camper. Net als andere dagen hangen hier veel aboriginals rond. Zo te zien zonder doel. Gisteravond hoorden wij tijdens de lichtshow van een begeleider dat er in de stad veel aboriginals zijn die van uit de outback komen. Eens per week rijdt er een bus naar Alice Springs. Als zij naar een dokter of tandarts moeten of boodschappen willen doen, zijn zij een week onderweg. Dan hangen zij maar wat rond of zitten in groepjes bij elkaar op het gras. Het kan gebeuren dat zij pas een paar dagen later naar hun leefgemeenschap kunnen terugkeren.

Rianne heeft nog steeds vocht in haar knie. Dat wordt er door al onze wandelingen niet beter op. Dus laat zij zich bij de plaatselijke apotheek een brace aanmeten. Die geeft al snel wat verlichting. Nog enkele boodschappen en dan is het tijd om verder te gaan.

Ruim na het middaguur rijden wij de stad uit. Wij passeren nog enkele bergen, onderdeel van de MacDonnell Ranges en komen al snel in een relatief vlak landschap. Hier is de woestijn. Veel zand, maar toch ook veel groen daarop. Zowel verschillende grassoorten als spinifex, laag struikgewas en af en toe ook bomen. Het landschap is redelijk vlak. Af en toe zijn er wat lage bergen. Een groene woestijn. Het komt vaker voor, vooral als het enige tijd geregend heeft. Enkele weken geleden is er inderdaad in deze regio veel regen gevallen. De groene natuur ligt er voor een woestijn fris bij.

Onderweg komen wij enkele dappere fietsers tegen. Zwaar bepakt voor de lange afstand. De lichte glooiingen in het landschap zijn voor automobilisten nauwelijks waarneembaar. Voor de lange-afstandsfietser vormen zij echter een behoorlijke uitdaging. Zeker bij temperaturen tussen 25 en 30 graden. En zeker ook als je tegen het einde van de middag in de wijde omgeving geen bebouwing ziet. Een fietser staat stil op een heuvel en tuurt met zijn verrekijker in de verte. Op zoek naar een slaapplaats of vogels of kangoeroes aan het spotten?

Ongeveer 200 km ten zuiden van Alice Springs ligt Erldunda. Hier heeft de weg een T-splitsing. De Stuart Highway gaat rechtdoor naar Adelaide. Rechtsaf begint de Lasseter Highway naar Ayers Rock en Kings Canyon.

In de hoek van deze splitsing staat het Desert Oaks Motel. Het grote parkeerterrein voor de benzinepomp is helemaal bestraat. Dat hebben wij tot nu toe nog bij geen enkel Roadhouse gezien. Behalve een motel is er een goed restaurant, een supermarkt, een zwembad en een caravanpark. De tennisbaan ligt er verlaten bij. Het is zaterdag. Ik ben er wel, maar mijn tennismaten zijn niet komen opdagen. Dat wordt een walk over.

Op de camping is een verhoogd houten uitzichtpunt gemaakt. Daarvandaan kijken wij boven de bomen naar de zonsondergang. De paar wolkjes boven ons kleuren even oranje, maart de duisternis valt snel in.

Foto’s